Verslag museumgroep Nieuwe Kerk – Suriname

Deze keer kwam de regen niet met bakken uit de hemel. Het zonnetje was bleker dan de Surinaamse zon, maar het weer was wel een bemoedigend voorteken van wat ons te wachten stond. Ditmaal was de Surinametentoonstelling in de Nieuwe Kerk in Amsterdam de bestemming van de museumgroep. Er waren zes deelnemers.
In de ruimte voor het praalgraf van de onverschrokken Michiel de Ruyter hebben de conservatoren de kerk tot een boeiend stukje Suriname omgetoverd. Alle aspecten van dit land komen tot leven door middel van de uitstalling van voorwerpen, akten, schilderijen, kunstwerken, foto’s en persoonlijke verhalen van de bewoners. De geschiedenis van de slavernij komt dichtbij door het beluisteren van de audiotour en het bekijken van de objecten. Veel indruk maken de hand-, been- en nekboeien en het brandmerken van de tot slaaf gemaakten. Maar ook de mooie kant van Suriname wordt getoond: de rijke natuur, vogels, planten, bloemen, de kleurrijke kleding, de strijd van Anton de Kom, de vondsten van goud en bauxiet.
Veel aandacht is er voor de samenstelling van de bevolking, de inheemsen, de nakomelingen van de tot slaaf gemaakten, de Marrons, de Chinezen, de Javanen, de Zeeuwen en de Hollanders. De actuele politieke situatie werd in de tentoonstelling buiten beschouwing gelaten.
Voor de niet-ingewijden was het een leerzaam bezoek, voor de anderen een feest van herkenning en ook een droevige ervaring. De lunch gebruikten we in het café naast de Nieuwe Kerk. We liepen nog steeds bij mooi weer door een oud stukje Amsterdam. De gesprekken in de trein waren allesbehalve oppervlakkig.